من روی دکتر ها حساسم ازشون در کل خوشم نمیاد مخصوصا از آقایون دکتراصلا خوشم نمیاد دلیل خاصی هم نداره فقط یه احساسه
با این همه دکتر های مرد رو ترجیح میدم بنظرم بهتر تشخیص میدن و درمان میکنن ((عقیدست دیگه ))
ولی به دلیل جبر زمانه مجبورم هر از گاهی برم دکتر
از بین دکتر هایی که سال ها دیدم یکی هست که باهاش راحتم هم خودش هم مطبش هم خانم های تزریقاتش
سرم بره هم جای دیگه ای نمیرم اگر به فرض محال هم جای دیگه برم خوب نمیشم (میگن این تلقینه و اثر زیادی روی بهبودی بیمار ها داره که به دکترشون اعتماد داشته باشن )
فقط این دکتر یه ایرادی داره
ازت میپرسه مشکلتون چیه و در نود درصد مواقع که تو جواب میدی میگه تشخیص ندین لطفا
آخه خب من چی بگم که تشخیص نباشه ؟
وقتی چشمم چرک کرده چه توضیح دیگه ای میتونم بدم ؟؟؟؟؟؟جز اینکه چشمم چرک کرده ؟
*بله به خاطر اون گریه های چند شب پیش چشمم دچار عفونت ملتحمه شده و صبح ها از هم باز نمیشه
یه قطره داده همچین که میریزم تو چشمم میسوزونه که نگو تا نیم ساعت اشک میریزم
یه پماد هم داده که هنوز استفاده نکردم راه استفادش یکم سخته بدم میاد
** راستی چرا دکتر با چوب بستنی گلوم رو هم معاینه کرد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر